---

Iwan Kryłow „PRACOWITY NIEDŹWIEDŹ” Patrząc na Chłopa, co gałęzie suche wyginał w kształt do zaprzęgu duhę, umyślił Niedźwiedź jął się też tego rzemiosła. Nie tracąc czasu wybrał część lasu, gdzie drzew rozmaitość rosła, i wziął się do roboty. Wnet pobiegły echa trzasku łamanych wiązów, brzeziny, orzecha... Lecz, choć trwało to dzień cały, trudny Niedźwiedzia żadnych wyników nie dały. Pobiegł tedy do Chłopa i mówi: „Sąsiedzie, robota mi się nie wiedzie, bo każda gałąź w moich łapach trzaska, żadnej nie mogę zgiąć w duhę. A ty, widziałem, zginasz nawet drewna suche, mnie zaś nie pozwala cości. Oświećże mnie, jeśli łaska, czemu to się dzieje tak: czego mej robocie brak?” „Czego ci brak - Chłop na to – służę odpowiedzią: brak tego, czego wszystkim brakuje niedźwiedziom – cierpliwości”.